Overgewicht, onzekerheid en de media?

In twee van mijn romans is het gewicht van de hoofdpersonages van groot belang. In Geheime liefde krijgt Karen een relatie met een man met overgewicht en in mijn boek Min of Meer vecht Tobias met zijn anorexia, terwijl Donna last heeft van overgewicht. In allebei de boeken beschrijf ik onder meer hoe het zelfbeeld van de hoofdpersonages is.
Dat doe ik met een reden, vaak staan we er namelijk helemaal niet bij stil hoe iemand zich voelt.

Ben ik te dik?

Ik denk dat we allemaal vergelijkbare berichten online hebben gezien. Steeds meer – voornamelijk – vrouwen zijn bang dat ze te zwaar zijn en steeds vaker is die onzekerheid zo erg, dat er sprake kan zijn van een eetstoornis. Eetstoornissen zijn een steeds groter probleem, en vooral jonge meiden zijn hier het slachtoffer van. Ze zijn bang en onzeker, bang dat hun lichaam niet goed genoeg is, bang dat ze te dik zijn.

Hoe komt dit?

We geven graag de media en de mode-industrie de schuld van deze groeiende angsten en onzekerheden rondom overgewicht. En misschien is dat ook wel deels het geval. Op de catwalk lopen immers voornamelijk dunne modellen en in veel films en series krijgen we ook vooral de slanke dames te zien. Toch hebben we deze groeiende onzekerheid misschien zelfs vooral aan onszelf te danken.

Online je mening geven

Ik sta altijd weer versteld als ik zie hoe mensen online op elkaar reageren. Is het je wel eens opgevallen hoe negatief we eigenlijk zijn en hoe erg de focus op het uiterlijk ligt? Iemand post een grappig filmpje, met een iets te zware man erin en de hoeveelheid mensen die het nodig vindt iets te zeggen over het uiterlijk van de man – en dus niet reageren op de inhoud van het filmpje – is ontzettend groot. En die opmerkingen en commentaren gaan ver. Heel ver.

Denk je dat dit alleen in Amerika is? Think again.

Ik zou dagelijks dit soort screenshots kunnen maken. Als je goed oplet, zie je het werkelijk overal verschijnen. Geen wonder dat we met zijn allen zo ontzettend onzeker zijn over ons lichaam en bang zijn dat we er niet goed genoeg zijn.

‘Maar dat is mijn mening’

Online is het gemakkelijk om anoniem lekker te bashen op het uiterlijk van en ander en het wordt dan ook veelvuldig gedaan. Vaak onder het mom ‘maar dat is mijn mening’, net alsof het dan oké is.

Misschien wordt het tijd om eens goed na te denken voordat je iets openbaar typt. Misschien wordt het tijd om aardig tegen elkaar te zijn, elkaar te stimuleren en te helpen op een positieve manier. Roepen hoe ongezond en smerig iemand is, is niet de manier om iemand wakker te schudden.

Wat vind jij van dit soort negatieve reacties?