Ik ben een enorme muziekliefhebber en ik luister extreem veel naar muziek. Wanneer ik dit doe, let ik vooral veel op de teksten. Een goede tekst zorgt er al snel voor dat ik een nummer erg goed vind. Omdat ik zo op teksten gefocust ben, kost het me weinig moeite om iets mee te kunnen zingen.
Lionville en mijn boek
November vorig jaar zou ik naar het H.E.A.T. festival in Duitsland gaan. Ik wilde eigenlijk vooral voor één band gaan, maar zocht van tevoren op Spotify de rest van de artiesten op om te kijken wat ik die dag kon verwachten. Eén van de bands die op dit festival zou staan, was de Italiaanse band Lionville. Ik zette de muziek aan en toen ik het nummer ‘The only way is up’ hoorde, wist ik direct dat ik er iets mee moest doen.
De songtekst paste perfect bij het boek dat ik op dat moment aan het schrijven was: Min of meer.
Ik heb geen moment geaarzeld en contact opgenomen met de band. “Mag ik een gedeelte van jullie tekst gebruiken voorin mijn boek?” vroeg ik, in mijn beste Engels. Ik verwachtte niks. Waarom zou een Italiaanse rockband in een Nederlandse liefdesroman willen staan? Tot mijn grote verbazing kreeg ik echter een positieve reactie. Natuurlijk mocht dat. Jeej!
Het festival
Een paar maanden later was het november en ging ik naar het festival in Duitsland. Een rit van ruim vijf uur. Het was een superdag met eigenlijk alleen maar goede artiesten. Inclusief Lionville dus. Het optreden was erg strak en ze speelden het nummer ‘The only way is up’ ook. Tof! Na afloop zouden ze signeren en het leek me leuk om daar even heen te gaan. Ik kocht hun cd en liep naar de stand. Twee van de bandleden zaten er en het was erg rustig. Ik zei (wederom in mijn beste Engels): “Ik ga een stuk van jullie songtekst gebruiken.”
De twee mannen spraken even met elkaar in het Italiaans, daarna zei de ene: “The only way is up?”
Ik knikte bevestigend. “Suzanne Peters!” riep hij enthousiast.
Een speciaal moment, vond ik. We raakten nog even in gesprek, ik liet mijn cd signeren en we gingen samen op de foto.
Bijzonder
Ik vond het erg bijzonder dat de bandleden mijn naam direct wisten. Al die tijd vond ik het vooral geweldig dat ze me toestemming hadden gegeven voor het gebruik van de songtekst. Nooit was het in me opgekomen dat deze mannen zich even vereerd zouden voelen als ik.
Contact
Ik heb beloofd de mannen op de hoogte te houden en dus heb ik af en toe nog contact via Facebook met ze. Nog een paar maanden en het boek verschijnt daadwerkelijk. Tot die tijd kunnen jullie alvast luisteren naar het nummer op YouTube. Of koop een cd van ze, want daarmee steun je muzikanten.